Tsja, hoe vat je zo'n eerste werkdag het beste samen? Chaos, lol, interessant, surrealistisch of toch gewoon perfect? Je stapt binnen met het idee dat je voor een groot online warenhuis begint en nadat je na een Portugees kwartiertje (vandaag slechts 35 minuten) eindelijk op de juiste introductieplek bent beland blijk je opeens voor Philips te gaan werken. Geen probleem, dan gaan we gewoon dure espressomachines en kolfapparatuur voor net bevallen vrouwen testen.

Veel informatie, ontspannen sfeer en een stralende zon aan een fel blauwe lucht. Kopje espresso bij Oma om de hoek en eerste indrukken uitwisselen met een 56-jarige Belg en een 18-jarige danseres. Wat vooral opvalt is dat iedereen de plotselinge nieuwe werkgever op eenzelfde manier ervaart: ¯\_(?)_/¯

De rest van de dag vliegt voorbij en voor we het weten zit de eerste werkdag er op. We zouden recht hebben op vouchers om in de kantine te kunnen eten, maar omdat de groep Bol.com is opgeheven en de nieuwe Philips-groep nog niet in het systeem staat besloten we maar op het gemakje naar huis te lopen. De buurman is namelijk een prima Italiaans restaurant waar je ontvangen wordt als een VIP.

Foto's volgen later, maar de zeebaars en de lasagne waren perfect. De sfeer was de kers in de befaamde appelmoes. De eigenaar liep langs als een echt Don. Keek of iedereen voldoende wijn op tafel had, gaf her en der een schouderklopje en zag dat het goed was. Dat de tarantella uit de Godfather (die van de bruiloft, ja) net iets te hard door de zaak klonk zorgde voor een even mooi als treffend einde van de eerste werkdag. Het is echt gebeurd, maar het voelt nog wel een beetje als een epische film. Het besef dat het is begonnen en dat we deze stap echt gezet hebben begint wel te komen, maar de roes is nog zeker niet voorbij.

Tot later deze week. Wie weet dat we dan een appartement hebben of dat we weer op een nieuw project zitten. We zien het wel en we ondergaan het gewoon met een grote glimlach.